Abstract
ادعاي تعلق به نژاد آریایی، كه طبق باور رايج ریشه در آریاييان عهد باستان دارد، از محور‌هاي بنيادين گفتمان ناسیونالیستی ایران معاصر به شمار مي‌رود. اين مقاله درصدد است نشان دهد که اصطلاح نژاد آریایی در واقع وارداتی از اروپاي قرن نوزدهم است، جايي كه هر چند اين اصطلاح برای دست زدن به اقدامات استعماری و توجیه جنایات نازی‌ها مورد استفاده‌ی ابزاری واقع شد، اما امروزه اعتبار آن در اين قاره تقریباً به طور كامل از ميان رفته است. با این حال، ایرانیان همچنان با بي‌اعتنايي به اين واقعيت خود را آریایی می‌خوانند و باور به اسطوره‌ي سرزمین آریايي‌ها، حتي در محافل علمی، با سماجت تمام مطرح است. در مقاله‌ي حاضر اين موضوع مورد بحث قرار خواهد گرفت که دليل پافشاری بر نژاد آریایی در ایران نقشي است كه آريایی‌باوری در ساختار سیاسي هویت ایرانی، و در راهبردهایی که برای مدیریت آسیب های ناشی از مواجهه با اروپا طراحی شده است، بازي مي‌كند.
| Translated title of the contribution | Self-Orientalization and Dislocation: The uses and abuses of the Aryan discourse in Iran |
|---|---|
| Original language | Undefined/Unknown |
| Journal | Iran Nameh |
| Publication status | Published - 2016 |